Vrijdag 17 januari 2019. We beginnen lekker vroeg want we vliegen om 8:00 uur naar IJsland. Bij de douane breekt het handvat van Sander’s rolkoffer af. Dat is een lekker begin. Gelukkig mogen we wel probleemloos doorlopen.
Op Schiphol zien we al snel Boots lopen. Een twintiger met hele oude rode snow boots (misschien een erfstuk?). Hij en zin vriendin dragen allebei een eigen lunchpakketje, erg schattig.
We stijgen op en niet veel later, namelijk om 11.00 uur, staan we plots op Kevlavik International Airport. Brrrr, wat fris. Vanuit hier nemen we de bus naar Reykjavik.
Ook Boots gaat met onze bus en stapt net als wij op de busterminal uit. Hij volgt ons een klein stukje, maar al snel schudden we hem af. We lopen inmiddels met onze rolkoffertjes door het centrum. Google leidt ons in een rechte lijn naar Svarta Kaffið. Hier is het tijd voor de lunch. Het wordt een klassieke broodsoep.
Na de soep valt Sander’s rolkoffertje van de trap en gaat hij nog verder stuk dan op Schiphol. Jammer! We lopen naar met onze koffertjes door naar de zee waar de Sun Voyager, een rvs vikingschip, staat.
Na deze uitspatting is het tijd om de tijd te doden tot we in ons AirBnB mogen. Dat begint met koffie en eindigt met een lokaal IPA’tje. Jummie! Dag dry January.
Exact om drie uur staan we voor ons huisje. De eerste deur ging nog mis, Sander schuift zo van de trap af. Maar de achterdeur is raak! Binnen blijkt dat niet Sander, maar Monique geboekt had. Tevens blijkt dat we er al twee uur eerder in mochten. Hebben we twee uur voor jan lul met die koffers lopen slepen.
Na een uurtje chillen gaan we de stad weer in. We beginnen bij het meer bij het Raadhuis wat op steenworp afstand ligt van ons huisje.
Vanuit hier lopen we naar Brewdog. Als klein-aandeelhouder van die brouwerij moet je toch even kijken of je business goed loopt. We eten en drinken wat (hamburgers en een mars-wellington). Na het afrekenen krijgt Sander en stempel in zijn Brewdog paspoort. De dag kan niet meer stuk.
We lopen weer terug naar ons huisje waar we snel wat thermokleding aan doen. Dan lopen we weer naar het meer waar we opgepikt worden voor de Noorderlicht tour.
Een kleine bus, bestuurt door Haller, brengt ons via het Noorderlicht museum naar het uiterste puntje van het schiereiland. Hier wordt alvast aan een van de twee vereisten voldaan, het is helder. Sterker nog, het is zo helder dat er ontzettend veel sterren te zien zijn. We zien er zelfs eentje uit de lucht vallen.
Naar mate de avond volgt en het kouder wordt, wordt het geloof in Noorderlicht activiteit kleiner. Onze gids houdt echter hoop, en die wordt beloond! We zien een groene gloed dansen aan de horizon. Machtig!
Na dit moois, rijden we terug naar de stad. Tegen één liggen we in bed. Helaas hebben we Boots niet meer gezien.
