Zondag 19 januari. Vandaag dus wel een tour langs de zuidkust van Ijsland. Grey Line durft het weer wel gewoon te trotseren. En terecht, want code oranje is inmiddels opgeheven. Wel is zo’n beetje alle sneeuw inmiddels gesmolten.We worden weer keurig opgepikt bij de bushalte en getransporteerd naar het busterminal waar we overstappen op onze tourbus. Gelukkig want we zaten net naast een groepje irritante Brabanders.De rit gaat over de 1, de rondweg van Ijsland. We worden entertaind door onze gids. Hij is heel monotoon de geschiedenis van IJsland uit een aan het zetten. Onderweg waait het flink, maar we komen toch veilig bij onze eerste pitstop aan. Een tankstation voor een plaspauze en koffie. En een lekker uitzicht over de groene vlakte hier.
We vervolgen de tour en zien diverse watervallen tegen de bergwand waar we langs rijden. Het duurt niet lang voor we zelf een waterval bezoeken. Dit is de Skógafoss. Eerst lopen we naar boven. Hier waait het zo hard dat we bijna van de berg afgeduwd worden. Het uitzicht op de waterval is het overigens wel waard. Het water valt zowel omlaag als omhoog. Dat laatste natuurlijk door de wind.
We lopen 
We lopen iets verder door en pakken nog een kleine bonus mee.
Daarna gaan we weer naar beneden waar we de waterval (65 meter hoog) nog even goed aanschouwen.
De bus brengt ons vervolgens naar het dorpje Vik. Hier krijgen we een uurtje om het zwarte strand te bezichtigen en te lunchen. We beginnen met het strand, waar het lekker waait. Sander loopt even de pier op. Daarna lunch, dat wordt een lamssoepje.
Op naar Black Beach. Hier is meer zwart strand, maar ook veel basalt rotsen die door de zee zijn uitgekerft. Heel mooi. Ze zee is ook hier erg wild en dat merken we al sommige bezoekers de rest van de dag met natte voeten door mogen.
Onze gids brengt ons, iets onverwacht, nu naar de Sólheimajökull gletsjer. Een glibberig pad leidt ons naar deze ijsmassa. Als we terug rijden, krijgen we ook te horen hoever het ijs zich de laatste eeuw heeft teruggetrokken. Bizar!
De laatste stop zijn de watervallen van Seljalandsfoss. Het is één grote en een aantal kleinere. Ze vallen allemaal van een langgerekte rotswand af. Mooi gezicht, alleen jammer dat het inmiddels begint te schemeren. We lopen naar de achterste, welke het rustigste en mooiste is. Hij is net zichtbaar tussen de kloof waar hij in valt. Prachtig.
Inmiddels zitten we weer in de bus naar Reykjavik. Het is 17:48 uur, lekker donker en we mogen nog een uurtje. De gids heeft zijn microfoon uitgezet en de mensen in de bus doen hun ding. Ik ga even een uiltje knappen. Tot morgen!
