Op de fiets naar Kootwijk
Category:Reizen,TourfietsVrijdag 24 juli 2020. We kunnen ook op de fiets gaan zei Monique. Dat was een goed, maar bovenal moedig idee! Vandaag is het zover, na een halve dag werken stappen we op onze fietsjes richting Kootwijk.
De route leidt eerst door Nijmegen West richting Weurt waar we de Waaldijk op schieten. Niet veel later, er staat inmiddels 10 km op de teller, stoppen we bij het dijkmagazijn. Een oud pand waar vroeger materiaal om de dijken te beschermen lag opgeslagen. Hier doen we een drankje en een vulkoek.
Bij Ewijk slaan we de A50 op en steken we de Waal over. Via Herveld fietsen we door het boerenland richting Heteren. Hier is het weer tijd om een stukje A50 te pakken voor de oversteek van de Nederrijn.
We komen nu is bosrijke gebied wat begint bij Doorwerth, en via Heelsum naar Wolfheeze leidt. Na Wolfheeze moeten we een tunneltje door. Het is zo laag dat we er gebukt net doorheen passen. Eenmaal uit de tunnel begint het te druppen. Eerst zacht en als we net onder een brug staan met bakken te gelijk. De timing is fantastisch! We schuilen even en fietsen al snel door.
Na wat rare paden komen we door Papendal. We fietsen gestaag verder om bij Grijsoord de A12 over te steken. We rijden nu echt de Veluwe binnen. Bij de lokale natuurbegrasfplaats staat een frietkot waar we een koude chocomelk nuttigen.
We rijden een flink stuk langs Nationaal Park de Hoge Veluwe tot we in Otterlo arriveren. Hier is het druk met toeristen. Meh! We hebben toch een hapje en drankje verdiend dus voegen ons op een terras.
Dan door naar Harskamp waar we proviand in slaan. Vanavond burgers met salade. Dat wordt smikkelen en smullen.
Het laatste van de route gaat dwars door de Veluwe en na 60 km arriveren we op Natuurkampeerplaats Zanderdennen. We gaan genieten bij de boswachter!
Als de tent staat blijkt dat de camping niet voorziet in een van de meest essentiële levensbehoeften, namelijk toiletpapier. Sander klimt weer op de fiets en rijdt de 8km terug naar Harskamp. Slim als hij is worden er ook bitterballen geregeld. Fietsen maakt immers hongerig.
Terug bij de tent is het genieten. Bier en ballen. Even douchen, dan bier en burgers. Nu zijn we inmiddels een wandelingetje naar de uitkijktoren verder, maar het is wel tijd voor bier en koekjes. Tot morgen!
Na de tocht is het douche- en lunchtijd. Als dat gebeurd is, pakken we de fiets naar Bruis. Dit blijkt achteraf een domme keuze te zijn. Op Bruis is het prima vertoeven. Goede en slechte muziek wisselen elkaar af.
Het laatste bandje is tof! Na een kwartiertje begeef ik me in de pit. Iets later mis ik mijn horloge. Beetje jammer! Niets te zien, meh. Morgen maar eens vragen of het gevonden is. Als het afgelopen is gaan we naar de fietsen, we stappen op en drie minuten later mis ik een afstapje en vlieg ik over de kop. Au! De schade valt gelukkig mee. Na een döner maak ik de wonden schoon en ga ik naar bed.
Zondag 1 september 2019. Ook vandaag is het uitslapen. Dan opstaan, opruimen en een beetje ontspannen wachten tot we weer gaan Bruisen. Inmiddels is Ellen, het vriendinnetje van Thijs, aangehaakt. Dat beloofd een gezellige middag te worden! Als ik na een paar minuten zoeken de afdeling gevonden voorwerpen heb gevonden, heb ik mijn horloge weer terug. Fijn!
Tegen vieren verlaat ik de boel en ga ik via casa Cuppen richting station. Ik zet mijn fiets in de trein en wacht tot deze helse tocht naar Nijmegen afgelopen is. Nooit geweten dat er zoveel asociaal volk bij elkaar in een ruimte kan zitten. 
Gelukkig staat dit matige einde niet symbool voor de hele reis. Het was weer genieten! Snel nog eens doen! En trouwens, voor de statistici onder ons… het waren 379,62 km die ik de afgelopen dagen gefietst heb. De route zag er zo uit.
Nu volgt een mooi stukje fietsen over de grensweg. Het weer is prima te doen,een lekker zonnetje prikt op de beentjes.Ik fiets door dorpjes in de gemeente Kinrooi. Eerst volgt Molenbeersel waar ze grossieren in molens. Althans er staan er twee. Dit is de mooiste.
Hierna volgt Groot Beersel. Niet ver hiervan wordt ik gelokt door een bordje Dodenlijn WO1. Ik ga er eens kijken. Het blijken elektriciteitsdraden te zijn die gespannen stond tussen de Nederlandse en Belgische grens ten tijde van WO1. Doel was de Belgen in België te houden.
Dan weer terug naar Nederland. Bij Heioord passeer ik de grens. Hier blijkt een forelvijver te zijn met koffie mogelijkheden. Klinkt aantrekkelijk, is het niet. Na luttele minuten wachten op bediening ga ik binnen kijken. Wat een smerige bende. Ik vul mijn bidon en vertrek weer.
Al snel passeer ik de Pastorie van Neeritter. Dit is een aanrader!
Na dit verspaneringetje ga ik verder via Ittervoort naar Thorn. Dat is een alleraardigst dorp met historie. Ik kijk wat rond.
Niet veel later passeer ik de Belgische grens weer een rij ik Kessenich binnen. Nu volgt een hele lange rit langs de Maas. Grote delen van de tocht bieden een keurig uitzicht.
Bij Aldeneik heb ik panne. Een schroefje uit mijn schoen is los waardoor deze niet meer loskomt van mijn pedaal. Dat is niet handig! Na wat wrikken komt het los en kan ik de schroef weer vastzetten. Probleem opgelost!
Verder langs de Maas passeer ik het dorp Maaseik. Op zich wel aardig, dus ik kijk even rond.
Vrolijk fiets ik door. Ik passeer Heppeneert, Boyen (waar flink aan de rivier getimmerd wordt), Stokkem om vlak voor Berg aan de Maas te lunchen. Ik bestel een frietje in het kot, maar de beste man achter de toonbank kan kennelijk geen twee dingen tegelijk. Hij vergeet mijn bestelling compleet. Bij navraag gaat hij het alsnog regelen. Dat wordt tijd!Als de patattekes op zijn wordt het tijd voor een stukje Nederland. Die weg langs de Maas is mooi, maar wel eentonig. En veel te druk met e-bikers.
Het is duidelijk waarom Berg aan de Maas zo heet. Ik mag meteen flink klimmen. Geen probleem voor zo’n fitboy als ik natuurlijk! Na de klim fiets in een stuk langs het Juliana Kanaal. Ook mooi! Bij Maasband pak ik een stukje natuurgebied mee.
Na weer verder langs het Juliana Kanaal. Erg afwisselend is het niet, maar wel lekker rustig. Bij Geule aan de Maas mag ik het kanaal oversteken. Even wat anders.
Oh nee, toch meer van hetzelfde.
Dan maar weer het kanaal over bij Brommelen en Bunde. Ik passeer Itteren en Borgharen om daar weer het kanaal over te steken. Ik rij na Maastricht binnen! Het duurt niet lang voordat ik het Vrijthof gevonden heb. Het waren vandaag weer 83 mooie kilometers!
Niet veel later zit ik bij Brouwerij de Maltezer aan een proeverij. Twee van de drankjes hebben ze zelf gemaakt, de overige twee niet. Zeer jammer! Ik fiets de Maas over en daal neer BIJ Frapé. Dit bierencafé weet me wel te bekoren.Tegen half zeven meld ik me bij camping Cuppen. We zetten de tent op, eten pizza en vertrekken richting Bruis. Even wat genieten van de Maastrichter muziekscene.
Bruis is overigens een mooi feestje.
