De gevaarlijkste wegen ter wereld
Category:ReizenMaandag 1 juli 2019. Vandaag staat het Rodopegebergte op de planning. Maar niets begint zonder ontbijt. Vandaag toast met huisgemaakte jam door de mama van Yannis.We beginnen onze road trip richting Paranesti. Volgens de website van het Rodopi Mountains National Park de ingang voor iedereen zonder 4X4. Diezelfde website adviseert even te tanken in het dorp. Het enige pompstation in kleine stadje is gesloten, maar met nog genoeg benzine in de tank is dat geen probleem. Wel halen we wat proviand alvorens we de bergen in rijden.Slechts 50 km moeten we naar onze bestemming in Fraktou Forest.De weg begint bochtig en biedt al snel mooie vergezichten over een stuwmeer en bijbehorende dam.
Vlak nadat we nietsvermoedend een weekend persoon voorbij rijden moeten we vol in de ankers! De hoogspanningskabel hangt op ruitenwisserhoogte. Even bespreken we het plan van aanpak. We gaan terug naar het werkend persoon en vragen of hij lang bezig is. We konden volgens deze lieverd gewoon door en als we keren krijgen we zelfs een klein zetje om uit de greppel te komen.Verder het park in worden we verwend met wild life. We remmen voor schildpadden, vluchten voor een slang en ontwijken hagedissen. Helaas missen we de beren en wolven.
Na enkele kilometers lastige weg met kuilen, plassen en afgronden arriveren we in Fraktou Forrest.
We rijden stug verder, nog 20 kilometer. Helaas wordt de weg slechter en slechter. Als de verharding er helemaal mee stopt gooien we op 12 km voor de streep de handdoek in de ring. We keren om en rijden dezelfde route terug. Vanaf de andere kant is het ook schitterend!
Bij een bankje is het tijd voor de lunch. We moeten oppassen voor beren en Monique maakt vrienden met de lokale vlinder.
Weer verder besluiten we een waterval te bezoeken. Daarvoor moeten we iets terug en dan rechts in plaats van links. Over een zeer keurige weg rijden we langs een kloof waar een rivier door stroomt.
Niet veel verder moeten we scherp naar rechts. Misschien de slechtste keuze van de dag. Over een matig karrespoor rijden we naar beneden. Bij de rivier aangekomen loopt het dood. De brug is einde oefening.We stappen uit en passeren de rivier te voet. De waterval zou een kilometer verderop zijn. We wandelen stug omhoog en vinden niets. Dan maar terug richting de rivier. Daar aangekomen klauteren we nog wat over de rotsen en zien iets wat op een waterval lijkt.
Na dit avontuurtje schuifelen we terug over de rivier, keren de auto (lastig op zo’n smal pad) en rijden terug naar Drama. Helaas is alles gesloten wegens een feestdag.In onze studio eten we nog een lekkernij van Yannis’ mama en frissen we ons op voor de avond. We lopen naar Drama waar geen reet aan is. Gelukkig hebben ze wel een cocktailbar.
Onderweg ontvingen we nog een sms’je van Yannis over een must see attractie. Het betreft een meertje met eigen waterbron. Na de cocktails lopen we hier even naartoe.
Dan is het etenstijd. Natuurlijk weer veel te veel besteld. Sommige dingen zijn lekker, andere matig.Via de zonnebloemen in de straat lopen we terug. Het is tijd om de beentjes in de lucht te gooien.