Op de planning voor eind mei stond een rondreis Malaga naar Alicante. Een of ander vreemd Corona virus gooide roet in het eten. Daarom zitten we nu een maandje later in Drenthe. Ook leuk!
Vrijdag 19 juni 2020. Een standaard kampeerritueel vindt plaats. We laden onze auto vol en bedenken dat er toch weer veel te veel bij ons hebben. We vetrekken omstreeks 9:15 richting Elst waar we Charlie en Gizmo in het pension duwen. Dan door naar De Kijl.
Op natuurkampeerterrein De Kijl aangekomen treffen we Joost. Hij staat te klungelen met zijn tent. Bij ons gaat dat natuurlijk vlekkeloos en hij staat na enkele minuten als een huis. We hebben een prima plekje met privé sanitair.
De rest van de dag doen we niets anders dan relaxen en bier drinken en kijken hoe de mede-kampeerders hun caravans installeren. Tegen de klok van zes geeft de boswachter groen licht voor de barbecue. Dat wordt genieten!
We steken de bbq (eigenlijk de komodo) aan een leggen er een paar mooie stukken vlees op. Zowel Joost als Monique worden en beetje onpasselijk van de vette randjes, dus ik ben spekkoper!
Na de bbq doen we nog een biertje voor we ontdekken dat het luchtbed lek is. Dat is pech hebben! We blazen hem weer op en gaan slapen.
Woensdag 29 augustus. Vandaag weer een monsteretappe van ruim 130 km. Mijn lekkere kontje is al redelijk beurs, dus dat wordt genieten. Gelukkig mag ik onbeperkt eten!
Ik begin vandaag vroeg. Om iets voor acht vertrek ik. Om iets over acht bedenk ik dat ik mijn water verloren ben. Terug, want water is essentieel en nog belangrijker dan eten! Gelukkig vind ik mijn bidon niet al te ver terug en kan ik de route echt beginnen. Als ik het bos uitfiets, staan de geiten me uit te zwaaien (of lachen).
Nog voor ik Drouwen in rijd, wordt ik getrakteerd op hunebedden. De eerste had ik gisteren ook al gezien, maar voor ik in Borger arriveer kom ik ook nog de elegantste en de kleinste tegen.
In Borger sla ik snel wat proviand in en ik vervolg de route over de Hondsrug. Om precies te zijn geniet ik van de bossen van Boswachterij Exloo.
Via Odoorn en het Valtherbos arriveer ik in Emmen. De route ernaartoe is werkelijk schitterend. Heide, bos en hunebedden.
Emmen valt tegen. Ook de route erna tot aan Coevorden kent weinig hoogtepunten. De slingert vooral rond de N34. Het meest plezier haal ik uit een pak chocomelk.
Ergens bij Coevorden gaat de LF14a (Saksenroute) samen met de LF16b (Vechtdalroute). Vanaf dat moment wordt het weer leuk fietsen. Ik passeer Engeland en Hardenberg en kom dan echt in het Vechtdal terecht.
De route leidt me langs de Vecht, maar zie hem nauwelijks. Dat geeft niet, want het is weer prachtige natuur waar ik me in bevind.
Voor dat ik start met een ommetje om Ommen en landgoed het Laer is het tijd om afscheid te nemen van de LF14a. De LF16b neemt me verder mee richting Zwolle. Na het passeren van de Sahara(?) kom ik bij de Beneden Regge. Tijd on weer even te snacken.
Na nog wat slingeren door het Vechtdal arriveer ik bij de sluis van Vilsteren. Deze wordt nog handmatig bediend. De sluiswachter draait de sluizen met het handje open. Het water loopt er vervolgens vanzelf in. Legen gebeurd nog met emmers, het was immers maar 143 cm hoogte verschil.
Niet veel later neem ik weer afscheid van de LF16b om het laatste stukje (15km) naar Punthorst te rijden. In de boswachterij van Staphorst ligt namelijk de prima camping Dassenburcht. Een beetje primitief, maar dat mag de pret niet drukken! Wederom kamperen bij de boswachter, vandaag na 137,2 km fietsen.
Nu de tent staat en het verhaal geschreven is, arriveert een andere fietser. Hij is lichtelijk contactgestoord en heeft een kwartier gezocht naar plek 32. Dat beloofd wat voor vanavond ?.
Donderdag 31 mei. Christi Hemelvaart. Vol goede moed ga ik deze ochtend toeristisch doen in Wenen. Maar wat een protserigheid! Het is gewoon om te janken.
Ik parkeer bij Schwarzenbergplatz en loop via Karlsplatz richting centrum. Het is nog vroeg en rustig. Mogelijk komt dat ook omdat alles gesloten is vandaag vanwege een of andere feestdag.
In het echte centrum loop ik via Karnterstrasse langs de Malteserkirche. Je zult maar een liefhebber zijn. Dan kom ik langs een processie. Niet een kleintje, maar een extreem grote. Het is dus kennelijk Christi Himmelfart.
Dan arriveer ik bij de Wiener Stephanus Dom. Prachtig natuurlijk, althans voor de liefhebber.
Via de St. Peterskirche en Michalerplatz loop ik Hofburg Wien binnen. Het begint met In der Burg, gevolgd door Heldenplatz en Marie-Theresienplatz. Bij Museumplatz zie ik eindelijk een moderngebouw. Het eerste van de dag.
Na Josephplatz loop ik terug naar de auto en geloof ik het wel.
Via kleine verkenning naar mijn bestemming van vanavond kom ik in het natuurgebied bij de camping terecht. Dit blijkt vooral Donau Insel te zijn, maar een mooie plek voor een wandelingetje.
Inmiddels is het wachten geblazen op het avondprogramma. Spannend!
Tegen zessen meld ik me in de Arena van Wenen. Een oud fabrieksterrein waar een podium gebouwd is. Frank Carter en Rattle Snakes maken er een feestje van. Het publiek wil alleen niet mee doen. Beetje jammer!
Daarna is het de beurt aan Good Charlotte. De Oostenrijkers vinden dit leuker en er hangt inmiddels een prima sfeertje. Good Charlotte doen hub best, maar Frank Carter overtreffen kunnen ze niet.
Zaterdag 26 mei. Na een prima nacht in mijn tentje is het tijd voor een fietstochtje. Het wordt een rondje afzien, doodgaan en weer herrijzen! En dat terwijl al die feestdagen als geweest zijn.
Ik begin met een ritje van 35 kilometer naar Bad Leonfelden. Daar parkeer ik de auto en bouw ik mijn fiets op. Dan begint het!
Het duurt even voor ik de route te pakken heb, maar dan gaat het lekker bergafwaarts richting Zwettl an der Rodl. Ik krijg mooie vergezichten voor mijn kiezen en geniet van het heerlijke weer.
Ik besluit een klimmetje naar Lobenstein in te bouwen. Alsmaar omlaag is ook niets. Boven gekomen, draai ik om en daal ik weer naar beneden.
Dan begint een mooie klim naar Hellmonsödt. Ik voel me er gelijk thuis. Het mooiste komt erna. Een afdaling over een brede rustige weg zonder eind. Ik vlieg naar beneden door de bosrijke omgeving.
Eenmaal beneden moet je vaak ook weer omhoog. Zo ook nu, pittig klimmetje van Rinzendorf naar Aldendorf in de Riedmark maar de moeite waard.
Nu komt een tijdje een relatief vlakke weg langs Berberdorf, Schallersdorf, Baumgarten, Oberzeiss, Kronast en Unterzeiss. Via Trollsberg kom ik bij Sankt Peter, Sonnberg en nog meer nietszeggende dorpjes van 50 inwoners.
Plots rij ik Tsjechië in! De weg wordt matig en daalt af. Ik doe rustig aan! Eenmaal beneden moet ik weer omhoog. Nu begint het pijn te doen. Ik klim en klim en klim en kraak en kraak en krijg kramp. Maar ja, opgeven is geen optie.
Bij de grensovergang naar Oostenrijk dacht ik helemaal boven te zijn, helaas. Nog een klimmetje! Dan…2 kilometer voor het einde gaan we dalen op de doorgaande weg. Kaarsrecht, lekker stijl, bam! Ik tik de 75 km/u aan.
Samenvattend heb ik 85 kilometer gefietst en 1725 hoogtemeters gepakt.
Bij de auto ruim ik alles weer op, doe boodschappen en bepaal dat ik richting Salzburg ga rijden. Daar zit ik nu op het terras van een rustige camping die ze naast de racebaan hebben gelegd.
Dinsdag 22 mei. Na de koffie, het ontbijt en het inpakken is het tijd om de camping te betalen. Uiteraard is de receptie, net als gisterenavond, gesloten. Geen kip te bekennen. Ik besluit de kosten maar per enveloppe te voldoen, want niet betalen kan natuurlijk echt niet. Nu is het tijd om naar Praag te gaan.
Een ritje van zo’n 650 km over de Duitse Autobahn. Genieten! Het gaat vlotjes en tegen 14:00 uur ben ik bij de grens. Om 15:00 parkeer ik bij mijn hotel.
Na een uurtje relaxen loop ik naar de oude stad. Op zich niet veel anders dan de keren ervoor dat ik er was. Alhoewel zo toeristisch was het er tien en twintig jaar geleden nog niet.
Ik loop wat rond en doe de toeristische hoogtepunten. Ik merk een enorm verschil tussen Karlûv Most (Charles Bridge) en Prasky Hrad (de oude Burcht). De eerste staat vol toeristen, de andere is nagenoeg leeg.
Na de toeristische acties eindig ik in een lokale bar. Hij heet U Kunstátû en biedt diverse lokaal gebrouwen biertjes. Ik ben bescheiden en stop na twee.
Woensdag 23 mei. Lekker werken vandaag. Nou ja, de Microsoft PPM Partner Summit. Vooral gezellig babbelen met professionele soortgenoten. Na een hoop presentaties is er ook tijd voor ontspanning. We gaan naar de grootste wijngaard van Praag.
Als we tegen tienen de tent moeten verlaten en weer in ons hotel gedropt zijn, besluiten we (Odysseus & Friends) nog even de stad in te gaan. En zoals het hoort, geldt daarbij het motto ‘what happens in Prague, stays in Prague’.
Donderdag 24 mei. Brak! Tegen de tijd dat de PPM Partner Summit is afgelopen, ben ik wakker. Mooi! De vakantie gaat verder. Ik stap in de auto en rij naar Zuid-Bohemen. Ik zoek een camping, zet de tent op en doe vandaag niets meer!
